သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာေတြအမ်ားႀကီးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြအမ်ားႀကီးေတြ႕ ရသည္ဆုိေတာ့ ဂိမ္းဆုိင္လား၊
အင္တာနက္ဆုိင္လားဟုထင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ျပင္ဖို႕အတြက္စက္အဖုံုးမ်ားကိုဖြင့္ထားတာေတြ၊ ျပင္
ၿပီးသားျဖစ္ၿပီးလာမယူေသးတာေတြျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ရင္းႏွီးေနတာၾကာပါၿပီ။ သူ႕အိမ္ကိုယခုတစ္ႀကိမ္ေရာက္ဖူးတာပထမ
ဆံုးျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးအံ့ၾသမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကြန္ပ်ဴတာကို အဲဒီအခ်ိန္ကျမင္ဖူးရံုသာရွိေသးသည္။ အင္တာနက္ဆုိတာဘာ မွန္းမသိေသး။
သူငယ္ခ်င္းကကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္တစ္ခုကဒီပလိုမာတုိ႕ ဒီဂရီတုိ႕ရထားသူမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။ မၿမိဳ သိပ္ႏုိင္သည့္အဆံုးသူ႕ကိုဘယ္ကေနဘယ္လုိကြန္ပ်ဴတာျပင္သည့္ပညာတတ္သြားတာလဲဟုေမးလိုက္မိသည္။ သူငယ္ခ်င္းက လည္းစိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပသည္။
ေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းလုပ္သူက
သူလိုကိုယ့္လိုအထဲကပါ။ စာအသင့္အတင့္ေတာ္ေသာအထဲတြင္ေတာ့ပါသည္။ သူငယ္ ခ်င္းေတြထဲက ေတာ္သည့္ေက်ာင္းသားမ်ားလည္းရွိသည္။
သူငယ္ခ်င္းမွာေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးရွိသည္။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့ဘယ္ အရာမဆုိ စနစ္တက်လုပ္တတ္သည္။
စာအုပ္ကိုင္တာကအစသပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိသည္။ စာၾကည့္ခ်ိန္ကိုအခ်ိန္ဇယားဆြဲထားသည္။
လုပ္စရာရွိတာကို မွန္မွန္လုပ္တတ္သည့္အက်င့္ရွိသည္။ ဒီေန႕သင္ေသာစာကိုဒီေန႕ရေအာင္လုပ္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႕အေႁကြးမ ထားပါ။ ဒါကငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အက်င့္ျဖစ္သည္။
အဲဒီလုိနဲ႕
သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ကြဲသြားၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တက္ရင္း
ဘြဲ႕ယူလုိက္ရသည္။ သူငယ္ခ်င္းလုပ္သူကေတာ့ တကၠသိုလ္ကိုေန႕ေက်ာင္းတက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူမေတြ႕ျဖစ္ပါ။
ေက်ာင္းၿပီး သြားေတာ့လည္း ကုိယ့္အလုပ္နဲ႕ကိုယ္မအားတာႏွင့္တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္မေတြ႕ျဖစ္ၾကပါ။
ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့သူငယ္ခ်င္း လည္းဘာအလုပ္မွမလုပ္မီ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ျဖစ္ေနသည္ဟုေျပာပါသည္။ ဘိလိယက္ခံုမွာဘိလိယက္ထုိးလုိက္ေသး သည္။ ဘိလိယက္ကိုတစ္ေနကုန္ေအာင္ကစားသည္။
ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ကိုရီးယားကားကိုၾကည့္သည္။ ကိုရီးကား ၿပီးလွ်င္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ကာသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အၾကာႀကီးေနကာ
စကားမ်ားေျပာျဖစ္သည္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလည္းငယ္ငယ္ကစိတ္ျပန္၀င္လာတယ္လို႕ေျပာသည္။
ဘယ္ကေနသင္ခန္းစာရလုိက္တာလဲဆုိေတာ့ ကိုရီးကားတစ္
ကားကို စိတ္၀င္စားလို႕ၾကည့္လုိက္တာ အခန္းေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္သြားတာကိုသိလုိက္ရတယ္။ ကိုရီးယားကားဆုိတာ တစ္ေန႕ကို ရုပ္ျမင္သံၾကားက တစ္နာရီျပသည့္ကားျဖစ္သည္။
ဒါဆုိနာရီေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ကို ကိုရီးယားကားၾကည့္ရင္းကုန္သြားခဲ့သည္ေပါ့။
တစ္ေန႕ကိုတစ္နာရီ၊ ဘိလက္ခံုမွာကစားတာက တစ္ေန႕မွာငါးနာရီေလာက္ကစားသည္၊ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာထုိင္သည္ကတစ္ ေန႕မွာ အနည္းဆံုးႏွစ္နာရီရွိသည္။
ေပါင္းလိုက္တဲ့နာရီေတြကိုၾကည့္ၿပီးေၾကာက္လာသည္ဟုေျပာသည္။
သူငယ္ခ်င္းလည္း
ဘာလုပ္ရမည္ဆုိတာကိုနားလည္သြားသည္။ ကိုရီးကားၾကည့္ခ်ိန္တစ္နာကို ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့စာအုပ္ ကိုဖတ္လိုက္ရင္ တုိးတက္လာမယ္လို႕စိတ္ကူးရလိုက္သည္။
ကိုရီးယားကားကိုမၾကည့္ေတာ့ဘဲ တစ္ေန႕ကိုတစ္နာရီကြန္ပ်ဴတာ
နည္းပညာစာအုပ္ကိုဖတ္သည္။ ဘိလိယက္ထုိးခ်ိန္မ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာတြင္စာစီစာရို္က္ေလ့က်င့္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာပညာရပ္ကို ေလ့လာလိုက္စားလိုက္သည္။
တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့နာရီေတြကိုတြက္ၾကည့္သည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားသည္္။ ကြန္ပ်ဴတာ ပညာရပ္မ်ားကိုလည္းအနည္းငယ္သိလာသည္။
စမ္းလုပ္ၾကည့္သည္။ ေအာင္ျမင္လာသည္။ ကြန္ပ်ဴတာတစ္ခုမွာပါ၀င္သည့္အ
စိတ္အပိုင္းမ်ား ဆက္ေလ့လာသည္။ တုိတုိေျပာရရင္ခုျမင္ေနတဲ့အတုိင္းပဲ ကြန္ပ်ဴတာျပင္ႏုိင္တဲ့အထိျဖစ္သြားတာ
သံုးႏွစ္ေလာက္ ပဲရွိေသးတယ္။ အရင္ကေလလြင့္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကိုႏွေျမာေတာ့ႏွေျမာမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူတုိ႕ေတြက ငါ့ကိုအသိပညာေတြေပးခဲ့
တာလုိ႕သူငယ္ခ်င္းက သူ႕အေတြ႕အႀကံဳကိုေျပာျပသည္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့
မိတ္ေဆြျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြကအလုပ္လုပ္တာေသခ်ာသည္ဟုနာမည္ႀကီးသည္။ အလုပ္လုပ္ ေနရရင္ကိုေပ်ာ္ေနသည့္သေဘာရွိသည္။ မိတ္ေဆြကအခ်ိန္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးစားသည္။
သူလုပ္တဲ့အလုပ္က လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား ကိုျပင္သည့္အလုပ္ျဖစ္သည္။
သူလည္းအင္ဂ်င္နီယာဘာသာရပ္ကိုတတ္ကၽြမ္းထားတာမဟုတ္ပါ။ သင္တန္းတက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေလ့လာသည္။ နည္းပညာစာအုပ္ေတြဖတ္သည္။ မိတ္ေဆြက
စက္ျပင္သည့္ေနရာတြင္ သူမ်ားဆုိင္ေတြထက္နာမည္ႀကီးသည္။ ပို ေကာင္းေနလို႕လားဟုေမးၾကည့္ေတာ့ မိတ္ေဆြက `ကၽြန္ေတာ္ကမနက္ ရွစ္နာရီဆုိင္ဖြင့္ခ်ိန္ဆုိရွစ္နာရီကိုဖြင့္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစား
တယ္။ ညေနဆုိင္ပိတ္ခ်ိန္ကုိ ညေနဘယ္အခ်ိန္ဆုိင္ပိတ္ရမယ္ဆုိတာကို သတ္မွတ္ထားတယ္။ အားလို႕ဆုိပိုလည္းဆုိင္မွာမေနဘူး။
ေနာက္ၿပီးလာအပ္တဲ့ အပ္ထည္ပစၥည္းေတြကို ရက္ခ်ိန္းအတိအက်ေပးတယ္။ ရက္ခ်ိန္းရက္မွာမၿပီးေသးရင္လည္း
အပ္တဲ့သူကေသ ခ်ာေအာင္ရွင္းျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ေသခ်ာျပန္ခ်ိန္းတယ္။ တတိယအႀကိမ္ဆုိတာဘယ္ေတာ့မွမရွိေအာင္ေရွာင္တယ္။ ဒါကရက္ခ်ိန္းအတိအက်ေပးတဲ့အက်ုိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ခုဆုိရင္တပည့္ေတြေတာင္ထားၿပီးျပင္ေနရတယ္လို႕မိတ္ေဆြထံမွ သိလိုက္ရ တယ္။
ပန္းထိမ္ဆရာရက္ခ်ိိန္းမမွန္လို႕မဂၤလာေဆာင္တုိ႕အလွဴတုိ႕မွာ၀တ္ဖုိ႕လက္၀တ္ရတနာအပ္တာကိုမၿပီးလို႕ဆုိင္ရွင္နဲ႕စကားမ်ား
ၾကတဲ့သူေတြ၊ ရက္ခ်ိန္းအတုိင္းမေပးႏုိင္လို႕ စကားမ်ားၾကတဲ့ စက္ခ်ဳပ္ဆုိင္က စက္ဆရာနဲ႕စကားမ်ားၾကတာေတြ၊ တီဗီြျပင္ဆုိင္မွာ ရက္ခ်ိန္းမမွန္လို႕စကားမ်ားေနၾကတာေတြ၊
ဆုိင္ကယ္လာယူတဲ့လူကလာယူေနၿပီ စက္ဆရာကမျပင္ဘဲေခ်ာင္ထုိးထားၿပီိိိိးေနာက္
တစ္စီးကို ကိုင္ေနတာေတြ စံုလို႕ပါပဲ။ ေနာက္အစည္းအေ၀းခန္းကိုခ်ိန္းတဲ့အခ်ိန္မေရာက္တဲ့လူေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ အခ်ိန္ဆုိ တာတကယ္သံုးတတ္ရင္ အက်ိဳးရွိပါတယ္ဆုိတာ
သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကရလိုက္ပါတယ္။ စာဖတ္သူတို႕လည္း
ကၽြန္ေတာ့္စာကိုဖတ္ ရင္း အခ်ိန္ကိုတန္ဖုိးထားအသံုးခ်ေပးၾကပါလို႕တုိက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါသည္။
ေန၀င္းေဇာ္(ျမန္ေအာင္)
No comments:
Post a Comment