ပန္းပ်ိဳးလက္မ်ား

ပန္းပင္ကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေသာသူမ်ားရဲ႕စိတ္က ႏူးညံ့တယ္။ သိမ္ေမြ႕ တယ္။ လွပတဲ့ပန္းပင္ကေလးေတြကေန ပြင့္ဖူးလာၾကမဲ့ပန္းကေလးေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ေစာင့္စားၿပီး ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိဘဲေရေလာင္းေပါင္းသင္လုပ္ၾက တယ္။ သူတို႔တစ္ေတြရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တုိင္ပင္လြဲမသြားဘူး။ အၿမဲ တမ္းစည္းခ်က္မွန္မွန္ခုန္ေနတယ္။

                ကၽြန္ေတာ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းကို အမွတ္မထင္ေရာက္ခဲ့တယ္။ သြားတာကမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကအကူအညီ ေတာင္းလုိ႔ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းထြက္လက္မွတ္သြားေတာင္း တာပါ။

                ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ အေဆာင္ေလးကေသးေသးေလး။ ေက်ာင္း ဆရာတစ္ေယာက္ကကၽြန္ေတာ့္ကိုထုိင္စရာေနရာေပးတယ္။ ဆရာေတြဆရာမေလး ေတြက အတန္းစံုကိုေအာ္ဟစ္ၿပီးစာသင္ေနၾကတယ္။ သူတိို႔စာသင္ေနတဲ့ပံုက ဧည့္ သည္လာလုိ႔သင္ျပေနတဲ့ပံုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို ပညာေရးဌာနက တာ၀န္ရွိသူေတြလာစစ္မွာမို႔ အေတာ္ဆံုးကေလးကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္ဆုိတဲ့စာလံုးရိုက္ခုိင္း၊ မဂၤလာပါလို႔စာစီခုိင္း၊ အဂၤလိပ္လိုႏုတ္ဆက္ခုိင္းတဲ့ဟန္ျပ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။

                ကေလးေတြရဲ႕ေအာ္ဟစ္ၿပီး စာအံေနတဲ့ပံုကိုၾကည့္ရတာစာကေလး ေတြသစ္ပင္ေပၚမွာ တြတ္ထုိးေနတဲ့ပံုနဲ႔တူလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္းသူတို႔ေလး ေတြကိုေငးၾကည့္ေနရင္း ေက်ာင္းဆရာက ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းႀကီးဆီကိုေခၚတာနဲ႔ ဆရာေတာ္ဆီကိုလိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဆရာေတာ္ကေရေႏြးနဲ႔စားစရာဧည့္ခံၿပီး လက္ မွတ္ထုိးေပးလုိက္တယ္။

                ကၽြန္ေတာ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ေက်ာင္းက အျပန္မွာအေတြးေတြ၀င္လာ တယ္။ ကေလးေတြဒီေလာက္ေတာင္ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာမူလတန္းေက်ာင္းေတြမ်ား ေနရဲ႕သားနဲ႕ဘာျဖစ္လုိ႔ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမွာပညာသင္ေနရသလဲဆုိတဲ့ အေတြးပါ။

                အစိုးရကလုပ္ေပးထားတာ မူလတန္းအခမဲ့ပညာေရး၊ ခုအလယ္တန္း အခမဲ့ပညာေရးဆုိၿပီး ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးေတြေက်ာင္းတက္ႏုိင္ေအာင္စာသင္ ခန္းထဲေရာက္ေအာင္လုပ္ေပးေနၿပီ။ အစုိးရေက်ာင္းေတြမွာလည္းအခမဲ့ပညာေရး၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းမွာလည္း အခမဲ့ပဲ။ ဘာကြာလို႔အစိုးရေက်ာင္း ေတြမွာေက်ာင္းမထားၾကဘဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလာထားတာလဲေပါ့။

                ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေတြကေရာလုိလားေပါ့။ မလိုရင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ထားမွာလဲ။ အပိုအလုပ္ေတြလုပ္ေနတာလား။ ဒီဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာ ေရးေက်ာင္းေတြကေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြကေရာတကယ္တတ္ရဲ႕လားလုိ႔ ထင္မိ ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေတြဘယ္တုန္းကစတာလဲဆုိတာ ေလ့လာခဲ့မိတယ္။

                              ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရး

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့   ပညာေရးသမိုင္းေၾကာင္းကုိ   ေကာက္ေၾကာင္းျပန္၍ေကာက္ျပရလွ်င္  ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၃၀-ခု၊  ခရစ္သကၠရာဇ္  ၁ဂ၆၈-ခုႏွစ္ထိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၌  ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္  ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားသာရွိၿပီး၊ လူေက်ာင္း (အစိုးရ စာသင္ေက်ာင္းမ်ဳိး)ဆိုတာ တစ္ေက်ာင္းတေလမွ် မရွိေသးေၾကာင္းကို သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ၌ ရွာေဖြေတြ႔ရွိျခင္းပါ။

                  စိတ္၀င္စားစရာပါ။ သမိုင္းဆိုတာ မသိရင္ လွည့္စားခံရတတ္ၿပီး၊ သိထား ရင္ေတာ့  ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ ခိုင္ၿမဲလာႏိုင္ျခင္းပါ။ သမိုင္းႏွင့္စပ္ၿပီး  နမူနာေလးတစ္ခုေလာက္ကို  ထုတ္ျပရရင္  ဧရာ၀တီသမိုင္းကို  ေလ့လာတဲ့အခါ ေမခႏွင့္မလိခ  ျမစ္ႏွစ္သြယ္ေပါင္းစည္းရာမွ  ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးဆိုတာ  ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပါ။  ထိုျမစ္ႀကီးက တိုင္းျပည္ကို အက်ဳိးျပဳေနလို႔ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးကို ျမန္ျပည္သားတိုင္းက ျမတ္ႏိုးေနျခင္းပါ။ အလားတူတဲ့ သမိုင္း တစ္ခုက  ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့  ပညာေရးသမိုင္းပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့  ပညာေရးသမိုင္းကို အေျခခံက်က်သိဖို႔ သမိုင္းစာမ်က္ ႏွာမ်ားကို  ျပန္လွန္ၾကည့္ ရွုတဲ့အခါ  ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့   ပညာေရးသမိုင္းဟာ  ဗုဒၶဘာသာႏွင့္  ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ား အတူေပါင္းဆုံရာမွ ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးသမိုင္းဆိုတာ ပီျပင္လာျခင္းပါ။

                ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားသမုိင္းကုိအနည္းငယ္ေလ့ လာၿပီးခ်ိန္မွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ေက်ာင္းကဆရာမတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ တယ္။

ကၽြန္ေတာ္---- ဆရာမတုိ႔မွာ ကေလးေတြကိုစာသင္ေပးရေတာ့ ဆရာမတုိ႔မွာဆရာ ျဖစ္သင္တန္းမ်ိဳးတက္ရတာရွိလား။

ဆရာမ----     ကၽြန္မတုိ႔ မႏၲေလးမွာသင္တန္းတက္ခဲ့ၿပီး စာေတြ႕ကိုဦးစားမေပးဘဲ လက္ေတြ႕ကိုဦးစားေပးသင္ခဲ့ၾကရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္---    အစိုးရေက်ာင္းေတြလည္းအခမဲ့သင္ေပးေနရဲ႕သားနဲ႔ ဘကေက်ာင္း ေတြကတကယ္လုိအပ္ေသးလုိ႔လားဆရာမ။

ဆရာမ----          လုိအပ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္-----      လုိအပ္တဲ့အေၾကာင္းေလးနည္းနည္းရွင္းျပလို႔ရမလားဆရာမ။

ဆရာမ-----         ရပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ေက်ာင္းမွာေက်ာင္းလာအပ္တဲ့ကေလးေတြ ရဲ႕မိဘေတြက တကယ္ကိုလက္လုပ္လက္စားမိသားစုေတြမ်ားတယ္။ သူတို႔မွာေနရာ အတည္တက်မရွိဘူး။ ကေလးကိုဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာအပ္ခဲ့ၿပီး သူတုိ႔တစ္ခါတစ္ေလ တစ္လေလာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာဘုန္းႀကီးကေကၽြးထားရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကေလးတစ္ေယာက္ဆုိရင္တစ္ပတ္ေလာက္ေရမခ်ိဳးဘဲဒီအ၀တ္အ စားနဲ႔ပဲေနလုိ႔ကေလးကိုေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အေမဖ်ားေနတာတစ္ပတ္ေလာက္ ရွိေနၿပီ။ အေဖကလည္းအိမ္ကိုျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ ဒီအတုိင္းပဲအ၀တ္ကို၀တ္ထားရ တာလုိ႔ေျပာျပဖူးတယ္။ ဒါနဲ႔ကၽြန္မလည္းမေနႏိုင္တာနဲ႔အိမ္ကေမာင္ေလးအိက်ီ ၤကိုယူ လာ၊ ကေလးကိုေရခ်ိဳးခုိင္းၿပီး အက်ီ ၤလဲခုိင္းလုိက္ရတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ဘကေက်ာင္း ဆရာမေတြရဲ႕ဘ၀ကဒီလုိပါပဲ။

                ေနာက္ကၽြန္မတုိ႔မွာက်ဴရွင္ဆိုတာေ၀းလို႔ ကေလးေတြမတတ္မွာစိုးလုိ႔ ေက်ာင္းမွာစာေအာ္သင္လုိက္ရတာ ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ဆုိအသံကမထြက္ခ်င္ ေတာ့ဘူး။ အတန္းေတြကလည္းဒီအေဆာက္အအံုက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ သူမ်ားအ တန္းေတြကအသံေတြကိုေက်ာ္ေအာင္ ေအာ္သင္ရတာေလ။

                ကၽြန္မေက်ာင္းဖြင့္ရက္ေတြမွာ ေန႔လယ္ထမင္းစားရင္စိတ္မေကာင္းစ ရာေတြလည္းေတြ႕ရတတ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကေလးကအိမ္ကုိမျပန္ဘူး။ ေသာက္ေရအုိး ထဲကေရကိုေသာက္ၿပီးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲကုိပတ္ေရွာက္ေဆာ့ေတာ့တာပဲ။ ကၽြန္မ တို႔ဆရာေတြထမင္းစားတာကိုေမွ်ာ္တဲ့ကေလးကလည္းေမွ်ာ္ေနေသးတယ္ေလ။

                ၿမိဳ႕ထဲကေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ မိဘေတြကအၿပိဳင္အဆုိင္ပုဇြန္ထုပ္ႀကီး နဲ႔ထမင္းထုပ္လာၿပီး အၿပိဳင္အဆုိင္ေကၽြးေနခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီဘကေက်ာင္းက ကေလး ေတြမုန္႔ေလးတစ္ထုပ္ေလာက္ကိုစားၿပီး ေက်ာင္းကေသာက္ေရအိုးစင္ကေရကို ေသာက္ၿပီး ဗိုက္ျဖည့္ၾကရတာေတြရွိတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ထုပ္သြားတဲ့ေန႔လယ္စာထမင္း ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွေကာင္းေကာင္းမစားရဘဲသူတုိ႔ေလးေတြကိုမွ်ေ၀ေကၽြးရင္း ညေနအိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ညစာစားမွသာေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားရေတာ့တယ္။

                ဒါေပမဲ့ကၽြန္မတုိ႔ေပ်ာ္တယ္။ ကေလးေတြရဲ႕အနာဂတ္ကိုေတြးရင္းနဲ႔ေပါ့။ သူတို႔မွာကံအေၾကာင္းမလွလုိ႔ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုကေပါက္ဖြားလာေပမဲ့ ခုလုိဘုန္း ေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းေတြရွိလို႔ သူတုိ႔စာသင္ၾကရတယ္။ စာေတြဖတ္တတ္ ၾကတယ္။ ဒီလုိကေလးေတြကိုအနစ္နာခံသင္လုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔အတြက္စီးပြားျဖစ္မသြား ဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔ပန္းပင္ေလးေတြကိုေရေလာင္းေပးေနရသလိုခံစားရတယ္။ ပန္းပင္ ေလးေတြကပန္းပြင့္ေလးေတြပြင့္လာရင္ ကၽြန္မတို႔ေစ်းကြက္တင္ေရာင္းစားလုိ႔မရေပ မဲ့ ပီတိေတြျဖစ္ရတယ္။ ဒါကကၽြန္မတုိ႔ဘကေက်ာင္းဆရာေတြရဲ႕ခံစားခ်က္ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္----- ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာမရယ္။ ဆရာမတုိ႔လိုပန္းပ်ိဳးတဲ့လက္ေတြ ရွိမွကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္လာမယ္။ တုိင္းျပည္မွာပညာတတ္ေတြ ေပါမွ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြရဲ႕ႀကီးစုိးခ်ယ္လွယ္မႈကိုမခံရေတာ့မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဖင္ ေအာက္မွာခုထုိင္ေနတဲ့ေျမႀကီးထဲ၊ ေတာင္သူႀကီးေတြထြန္ယက္စားေသာက္ေနတဲ့ ေျမႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ သယံဇာတေတြရွိေနတာကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တစ္ေတြနည္းပညာ အားနည္းလို႔မသိခဲ့ၾကဘူး။

                ဆရာမတုိ႔လိုပန္းပ်ိဳးတဲ့လက္ေတြရွိမွသာ တုိင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္လူငယ္ ေတြအတြက္စိတ္ေအးရမယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္မိပါေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္စကားေတြ ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ေက်ာင္းကဆရာမရဲ႕လက္နဲ႔ ပန္းပင္မ်ားပ်ိဳးႏိုင္ပါေစ လို႔ဆုေတာင္းရင္းပန္းပင္အားလံုးလည္းပန္းမ်ားပြင့္ၾကပါေစ---------------------

ေန၀င္းေဇာ္(ျမန္ေအာင္)