Enter တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ရံုျဖင့္

စာေရးသူ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၏ကြန္ပ်ဴတာအင္တာနက္ဆုိင္သုိ႔အင္ တာနက္ Wifi ကိစၥျဖင့္ေရာက္ခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြက အင္တာနက္ဆုိင္ဖြင့္ထားၿပီး Wifi ျဖင့္ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ျပန္လည္ျဖန္႔ေ၀ေပးထားသည္။     သူက Sky Net ဗန္းကိုတပ္။ စက္ ေတြနဲ႔။ ၀ါးလံုးတြင္ဗူးေလးကိုတပ္ကာ  ၿမိဳ႕ထဲကအင္တာနက္သံုးသည့္အိမ္မ်ားသို႔ျပန္ လႊင့္။ စာေရးသူအတြက္ေတာ့ သိပၸံရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားၾကည့္ေနရသလို။

                  မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဗူးေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာေတြႏွင့္အလုပ္႐ႈတ္ေနတုန္း စာေရးသူမ်က္ေစ့ကစားလိုက္ရာ   အသက္ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ကေလးႏွစ္ေယာက္ကြန္ပ်ဴ တာေရွ႕မွာ ေမာက္ႏွင့္ကီးဘုတ္ကိုကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာထိန္းသိမ္းရင္း  အလုပ္မ်ားေန ၾကသည္။

                     စာေရးသူထိုကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုစိတ္၀င္စားသြားသည္။ ဒီအရြယ္ ေလးေတြႏွင့္ကြန္ပ်ဴတာဆုိတာႀကီးကိုသူတို႔အရည္က်ိဳေသာက္ေနၾကၿပီ။   စာေရးသူ တုိ႔ထုိအရြယ္ေလာက္တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္တူသည့္  ဂဏန္းေပါင္းစက္ ကိုေတာင္မကိုင္တတ္ေသး။

                ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာတစ္ေယာက္ကဂိမ္းေဆာ့ေနသည္။ ဒီအရြယ္ဂိမ္း ေဆာ့တတ္တာ ခုေခတ္မွာအဆန္းမဟုတ္ေတာ့။   စာေရးသူ၏တူေတာ္ေမာင္ရွစ္ႏွစ္ သားေတာင္ဂိမ္းေဆာ့တတ္ေနၿပီ။    ေနာက္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္မိခ်ိန္ အင္ တာနက္၀က္ဆုိက္မ်ားကိုဖြင့္ထားၿပီး   ေနာက္ New Tab တစ္ခုမွာယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာလူသံုးမ်ားေနတဲ့   လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာေဖ့စ္ဘုတ္ကိုဖြင့္ကာ အသံုးျပဳေနတာ ကိုေတြ႕ရသည္။

                 သူကအင္တာနက္၀က္ဆုိက္မ်ားမွ သတင္းႏွင့္နည္းပညာမ်ားကိုၾကည့္ လိုက္၊ ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာမ်ားဆြဲခ်လိုက္ျဖင့္  တကယ့္လူႀကီးတစ္ေယာက္ပမာျပဳမူ ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ဒီအရြယ္ကတည္းကကြန္ပ်ဴတာကိုကၽြမ္းက်င္၊    အင္တာနက္ ၀က္ဆုိက္မ်ားကိုေလ့လာတတ္ေနေသာကေလးသည္     ေနာက္တစ္ခ်ိန္နည္းပညာ တစ္ခုခုကိုစိတ္၀င္စားသြားႏိုင္သည္။ သူကေန အျခားကေလးမ်ားကိုျပန္လည္ျဖန္႔ေ၀ ႏိုင္သည္။ လူႀကီးမ်ားကတည့္မတ္ေပးႏိုင္လွ်င္သူသည္   နည္းပညာရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္သည္။

                  သူသည္ႏိုင္ငံတစ္ကာသံုး အဂၤလိပ္စာကိုပါ ကၽြမ္းက်င္ပါက မည္သည့္ အေၾကာင္းအရာကိုမဆုိသူေလ့လာသြားႏိုင္ၿပီ။  Enter တစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္ရံုျဖင့္သူ သိခ်င္ေသာအခ်က္အလက္မ်ားကို  သူအလြယ္တကူသိႏိုင္မည္။ အေၾကာင္းအရာအ မ်ိဳးမ်ိဳးကိုသိေနေသာ သူ႔ကိုလည္း သိခ်င္တာရွိပါက ေမးလိုက္ရံုပင္။ သူသည္ဗဟုသု တဟင္းလင္းအိုးႀကီးျဖစ္သြားမည္။

                 စာေရးသူတုိ႔အရြယ္ေလာက္ကိုသူေရာက္သြားခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုကြန္ပ်ဴတာ အား Enter ေခါက္ၿပီးေမးလိုက္သလိုမ်ိဳး  သူ႔ကိုလည္း Enter တစ္ခ်က္ေခါက္လုိက္ရံု ျဖင့္ အားလံုးသိေနေသာ။    ဘာသာရပ္တစ္ခုထဲမွာ စပါယ္ရွယ္လစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ ေနႏိုင္သည္။

                 စာေရးသူ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ရင္းအေတြး၀င္ေနစဥ္ မိတ္ေဆြ ကၿပီးၿပီ။ အိမ္က်ရင္ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာဂဏန္းေတြကိုရိုက္ထည့္ၿပီး  ၀ါးလံုးမွာဗူးေတြကို ခ်ည္။ Direction ကိုကၽြန္ေတာ္လႊင့္ထားတဲ့ဖက္ကို      လွည့္ထားရင္ခင္ဗ်ားအင္တာ နက္သံုးလို႔ရၿပီလို႔ ေျပာလိုက္သည္။

                ကြန္ပ်ဴတာဆုိင္က မိတ္ေဆြဆုိသည္က စာေရးသူထက္၁၀ႏွစ္ေလာက္ ငယ္သည္။ သူ႔ရဲ႕ကၽြမ္းက်င္မႈေတြ၊   နည္းပညာေတြႏွင့္ေနရာတစ္ခုမွာရပ္တည္ေနၿပီ။ တပည့္မ်ားေမြးထားၿပီး ပညာေတြကိုျဖန္႔ေ၀ေပးေနသည္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ဆုိင္မွာအင္တာ နက္သံုးေနသည့္ကေလးက သူ႔ထက္အသက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ငယ္သည္။ ဒီကေလး ေတြေနာက္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ဆုိရင္ မိတ္ေဆြထက္သာမွာေသခ်ာေနသည္။

                 စာေရးသူကစာေရးတယ္။ အခမ္းအနားေတြမွာ ဖိတ္ရင္စကားေျပာေပး ရတယ္။ သင္တန္းေတြမွာ      တစ္ခါတစ္ရံနည္းျပတစ္ေယာက္အျဖစ္ေဆြးေႏြးေပးရ တယ္။ စာေရးသူငယ္စဥ္ကတည္းကဖတ္လာခဲ့တဲ့စာေတြ၊        အေတြ႕အႀကံဳေတြနဲ႔ စာေရးတာ၊ စကားေျပာတာ၊ သင္တန္းပို႔ခ်တာေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ ဒါေတြကၾကာၾကာ မခံပါဘူး။ ခဏေလးနဲ႔တင္သိတဲ့အသိေတြ ကုန္သြားမွာပါ။

                စာေရးသူတို႔စာေရးဖုိ႔အတြက္စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ရတယ္။ အင္တာနက္ နဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္လုိ႔မရဘူး။  အေၾကာင္းအရာတစ္ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ရသစာေပေရး ဖုိ႔အတြက္ ေရးခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာကိုနယ္ေျမအထိသြားၿပီး ေလ့လာသင့္ေလ့လာ ရတယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္စေတာ္ဘယ္ရီပင္ေအာက္မွာခ်စ္သူနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့စာမ်ိဳးျဖစ္ သြားမွာပါ။

                စကားေျပာဖုိ႔အတြက္လည္းႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရတယ္။ ကုိယ္တက္ရမဲ့အ ခမ္းအနားကဘယ္လိုအခမ္းအနားမ်ိဳးလဲႀကိဳေလ့လာရတယ္။ ျပဳလုပ္တဲ့အခမ္းအနား ကကိုယ္နဲ႔မနီးစပ္တဲ့အေၾကာင္းအရာဆုိပါစို႔။ ဒါဆုိရင္ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကိုဘယ္ သူသိေနႏိုင္လဲ။ ဆရာတင္သင့္ရင္တင္ရပါတယ္။ ဆရာရွာမရရင္စာအုပ္ရွာရပါတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးကိုယ္သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို ဘယ္မွာမွရွာမရေတာ့ဘူးဆုိရင္ ကြန္ပ်ဴတာအင္တာနက္မွာ Enter ေခါက္ရပါေတာ့တယ္။

                 သင္တန္းနည္းျပအျဖစ္ေဆြးေႏြးရာမွာပိုသတိထားရပါတယ္။ သင္တန္း သားေတြထဲမွာကိုယ့္ထက္ပိုသိပိုတတ္တဲ့သူေတြပါလာႏုိင္တယ္။     ကိုယ္ေဆြးေႏြးမဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုေသခ်ာေလ့လာ။      အကိုးအကားအေထာက္အထားခုိင္လံုဖုိ႔စာ ေတြရွာဖတ္။ သင္ၾကားေဆြးေႏြးမဲ့အေၾကာင္းအရာကိုႀကိဳတင္စုေဆာင္းျပဳစု။  ေနာက္ ဆံုးကိုယ္ေဆြးေႏြးမဲ့သင္ခန္းစာအတြက္လိုအပ္ခ်က္ေတြကို     ကြန္ပ်ဴတာမွာ Enter ေခါက္ရေတာ့တာပါပဲ။

                     စာေရးသူတို႔လူမ်ိဳးက အသက္ႀကီးလာရင္ပုတီးစိပ္မယ္။ တရားထုိင္ မယ္။ တရားစခန္း၀င္မယ္။ တရားစာအုပ္ေတြဖတ္မယ္။  အလြတ္က်က္မယ္။ လူေရွ႕ သူေရွ႕က်က္ထားတာေတြရြတ္ျပမယ္။ ေအးေအးလူလူပဲေနေတာ့မယ္။    သိခ်င္တာ ေတြကိုသြားေမးရင္ မင္းတို႔ေခတ္အေၾကာင္းငါတို႔မသိေတာ့ပါဘူးကြာ။   ေအးေအးလူ လူပဲေနေတာ့မယ္လုိ႔ေျပာတတ္သည္။    ထုိင္၀မ္စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္ကသူ႔ကို အိမ္တစ္အိမ္ထဲမွာကာလၾကာျမင့္စြာပိတ္ေလွာင္ထားပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကိုေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာတစ္ေစာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ပံုမွန္ေပးဖတ္ပါ။ သူဟာ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ေခတ္နဲ႔အဆက္အသြယ္မျပတ္ပါဘူးတဲ့။

                     လူႀကီးေတြတရားဘာ၀နာပြားမ်ားတာကို အျပစ္ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ေခတ္ကိုလိုက္လုိ႔မီိေအာင္စာဖတ္ဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။    အေမရိကန္ႏုိင္ငံကသက္ႀကီး ရြယ္အိုမ်ားဟာစာဖတ္ေနဆဲပါလို႔ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ေျပာတာၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ လူႀကီးသူမမ်ားအင္တာနက္မသံုးတတ္လုိ႔ Enter    မေခါက္တတ္ရင္ေတာင္ စာဖတ္ ျခင္းဆုိတဲ့ Enter ကိုေခါက္ေပးၾကပါ။

                   စာေရးသူတုိ႔ႏိုင္ငံသားေတြႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လိုပါၿပီ။ ယခုရက္ပိုင္းအတြင္း သတင္းစာတစ္ေစာင္မွာဖတ္လိုက္ရတာက အီရန္ႏိုင္ငံမွာ   အင္တာနက္သံုးသူရွစ္ဦး ကို အမႈဖြင့္အေရးယူလိုက္တယ္ဆုိတဲ့သတင္းျဖစ္ပါတယ္။   စာေရးသူတုိ႔ႏုိင္ငံမွာအင္ တာဆုိတာႀကီးကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သံုးလို႔ရေနပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘုတ္မွေရးခ်င္တာေရး လို႔လည္းရတယ္။ ေနာက္ၿပီးမရုိေသ့စကားဆဲခ်င္ရင္ေတာင္ဆဲႏုိင္ေသးတယ္။

                   ဒါကိ္ုေတာင္ျမန္မာျပည္မွာေနရတာ မလြတ္လပ္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့သူက ေျပာေနၾကပါေသးတယ္။ အင္တာနက္ကိုသံုးပါ။      တလြဲဆံပင္မေကာင္းေစခ်င္ပါ။ ကြန္ပ်ဴတာအင္တာနက္က  ကိုယ္သိခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို Enter တစ္ခ်က္ ေခါက္လိုက္ရံုျဖင့္ သိေနႏုိင္သလိုမ်ိဳး။ စ  ာေရးသူတုိ႔အားလံုးဆီမွာလည္းဘယ္အခ်ိန္ ျဖစ္ျဖစ္ Enter ေခက္လိုက္ပါက သိေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔တုိက္တြန္းရင္း----------

ေန၀င္းေဇာ္(ျမန္ေအာင္)