သတိထားသင့္ေသာလမ္းေဘးေဆးဆုိင္မွတြဲစပ္ေဆးမ်ား

 နံနက္ေစာေစာအိပ္ယာကလန္႕ႏိုးလာမိသည္။ ညကအိပ္တာေနာက္က်
သျဖင့္ မနက္သြားစရာတစ္ခုရွိတာကိုသတိရရင္း နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ေျခာက္
နာရီခြဲေနၿပီ။ နံနက္ခင္းအလွကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာသစ္ဖို႕အိမ္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ေက်ာက္
စည္ပိုင္းနားဆီကိုအလာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕လို႕ ႏုတ္ဆက္လုိက္သည္။
ေစာေစာစီးစီးဘယ္ကျပန္လာတာလဲဗ်။ ညက ------------ ကြက္သစ္မွာေနတဲ့
လက္သမားဆရာ ကိုေအး ညကႏွစ္နာရီေလာက္မွာဆံုးသြားတယ္ေလ။ အဲဒီကို
သတင္းသြားေမးရင္းျပန္လာတာဟု မိတ္ေဆြကေျပာသည္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဗ်လို႕
ေမးလိုက္တာကို မိတ္ေဆြကျပန္ေျပာသည္။ သြားဖြားဆရာမေလးေျပာတာေတာ့
ေသြးေပါင္ထုိးက်သြားတယ္ေျပာတာပဲဟုမိတ္ေဆြက ေျပာရင္းကၽြန္ေတာ့္ကိုႏုတ္
ဆက္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္ႏုတ္ဆက္လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာသစ္အၿပီး
ကိုေအးအေၾကာင္းစဥ္းစားေနမိသည္။
          ကိုေအးဆုိတာက----------- ကြက္သစ္မွာေနသည္။ အသက္က ေလး
ဆယ့္ငါးေလာက္ရွိၿပီ။ အလုပ္ကၿမိဳ႕ထဲကပရိေဘာဂအလုပ္ရံုမွာလက္သမားဆ
ရာပါ။ မိသားစုက ခုႏွစ္ေယာက္ရွိသည္။ ကေလးအႀကီးဆံုးက ၁၃ႏွစ္သားပါ။
က်န္တဲ့ကေလးေတြကငယ္ေသးေတာ့ ဇနီးသည္ကဘာမွမလုပ္ႏုိင္ ကေလးငါး
ေယာက္ႏွင့္လံုးခ်ာလည္ေနသည္။ ကိုေအး ရွာတာကိုမေလာက္မငစားေနရသည္။
          ကိုေအးမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္ခဲသည္။ အလုပ္ရံုသို႕ေန႕တုိင္းသြားသည္။ကို
ေအးမွာ ေရာဂါတစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ ေသြးတုိးေရာဂါျဖစ္သည္။ ေသြးတုိးသည္ကို
သိရျခင္းမွာလည္း ကိုေအးတစ္ေယာက္ တစ္ေန႕ေခါင္းမူးသည္။ ရပ္ကြက္အပိုင္
သြားဖြားဆရာမေလးက အိမ္နားကေမြးလူနာကိုၾကည့္ၿပီးအျပန္ ကိုေအးကိုႏုတ္
ဆက္လိုက္သည္။ ဆရာမေလးကလည္း ကိုေအးဒီေန႕အလုပ္မသြားဖူးလား။ေခါင္း
မူးလို႕ဆရာမရယ္အဲဒါနဲ႕မသြားျဖစ္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ခုရက္ထဲေခါင္းခဏခဏမူး
တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕က်ရင္ေတာ့သက္သာသြားတတ္တယ္ဆရာမ။ ကိုေအး
ေဆးခန္းမသြားဘူးလား။ ပိုက္ဆံမရွိဘူးဆရာမရဲ႕။ ဒါဆုိက်မေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပး
မယ္။ ဆရာမေလးလည္း အိမ္ေပၚတက္လာၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္စက္ကိုဖြင့္ နားၾကပ္
ကိုနားမွာတပ္ၿပီး ကိုေအးအားစမ္းသပ္လိုက္သည္။ ကိုေအးေသြးေပါင္ေတြတက္
ေနသည္။ ဆရာမေလးလည္း ကိုေအးကိုေသြးေပါင္က်ေဆးေပးကာ ျပန္သြား
သည္။ ေဆးေသာက္ၿပီး နာရီပိုင္းအၾကာမွာ ကိုေအးသက္သာသြားသည္။ ေနာက္
တစ္ေန႕ၾကည္ၾကည္လင္လင္အလုပ္သြားႏိုင္သည္။
        သိပ္မၾကာေသာရက္ပိုင္းအတြင္း ကိုေအးေခါင္းထပ္မူးျပန္သည္။ ေသြးတုိး
သည္ဟုဆရာမေျပာသည္ကိုသိထားေသာကိုေအးတစ္ေယာက္ၿမိဳ႕ထဲကအလုပ္
ရံုကိုသြားရင္း ေစ်းထဲတြင္ေဆး၀ယ္ေသာက္ရန္ေဆးဆုိင္သို႕သြားလိုက္သည္။
ေဆးဆုိင္သို႕ေရာက္ေသာအခါ ေသြးတုိးသည္ဟုေျပာလိုက္ေသာအခါေဆးဆုိင္
ပိုင္ရွင္က ေဆးတြဲတစ္တြဲေပးလိုက္သည္။ ကိုေအးအလုပ္ရံုသို႕အေရာက္ေဆး
ဆုိင္က၀ယ္လာတဲ့ေဆးတြဲေလးကိုေသာက္လုိက္သည္။ ခဏေနေတာ့ကိုေအး
တစ္ေယာက္သက္သာသြားသည္။
          ေနာက္ပိုင္းတစ္ခုခုျဖစ္လွ်င္ ထိုေဆးဆုိင္သို႕သြားကာေဆးတြဲ၀ယ္
ေသာက္ျဖစ္သည္။ ကိုေအးရဲ႕ ဇနီးနဲ႕ကေလးမ်ားအားလံုး ဖ်ားတာနာတာ ကုိယ္
ေတြကိုက္တာခဲတာ၊ ၀မ္းသြားတာကအစ ေဆးတြဲကေလးေတြအဲဒီဆုိင္က တြဲ
ေပးသည္။ ေရာဂါေပ်ာက္သည္။ ကိုေအးတုိ႕မိသားစုတင္မက ကြက္သစ္
တစ္ခုလံုး ထုိအတို္င္းလုပ္သည္။ ေဆးခန္းမသြားၾကေတာ့ပါ။
            ကၽြန္ေတာ့္သယ္ငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူနာျပဳသင္တန္းကဆင္းၿပီး
စကာၤပူမွာအလုပ္သြားလုပ္တာရွိသည္။ စကာၤပူနုိင္ငံေလဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့တန္း
ၿပီးၿမိဳ႕ထဲသို႕မသြားရေသးပါ။ ေလဆိပ္မွာ ေဆးစစ္ခံရေသးသည္။ ေဆးစစ္တာ
ေအာင္မွ ၀င္ခြင့္ေပးသည္။ သူမ ေဆးစစ္တာေအာင္သြားေတာ့အလုပ္ကိုသြားရ
သည္။ သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္က တစ္လတစ္ႀကိမ္ေလာက္အင္တာနက္မွာ (gtalk)&
(facebook) တုိ႕မွာစကားေျပာျဖစ္သည္။ Massage ေတြအျပန္အလွန္ပို႕ျဖစ္
သည္။ စကာၤပူႏိုင္ငံရဲ႕သာယာလွပမႈမ်ားကိုျမင္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္
တုိ႕ႏိုင္ငံရဲ႕လက္ရွိအေျခအေနအေၾကာင္းေတြေျပာျဖစ္သည္။ တစ္ေန႕ေတာ့သူမ
သြားကိုက္ေနလို႕ေနမေကာင္းဘူးဆုိၿပီး အင္တာနက္မွာစာခ်န္ထားခဲ့သည္။
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူမကို Online မွာေတြ႕ျဖစ္သည္။ သြားဘယ္
လုိေနေသးလဲလို႕ေမးေတာ့ ေကာင္းသြားၿပီလို႕ေျဖသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္
ေတာ္တုိ႕ႏိုင္ငံရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း နင္လည္းဆရာမတစ္ေယာက္ပဲ၊ သြားကိုက္တာ
မ်ား ပါရာစီတေမာေသာက္ေပ်ာက္ေရာေပါ့လို႕ေျပာလိုက္သည္။ သူမကျပန္ေျပာ
သည္။ စကာၤပူမွာက ျမန္မာႏိုင္ငံလိုမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဆရာ၀န္လက္မွတ္မပါရင္
ေဆးဆိုင္ေတြကေဆးမေရာင္းဘူးလို႕ေျပာသည္။ ေနာက္သူတုိ႕လိုအလုပ္လာ
လုပ္သူေတြကို စကာၤပူႏိုင္ငံကေျခာက္လတစ္ႀကိမ္ေဆးစစ္ခုိင္းသည္။ ေဆးမ
ေအာင္ပါက ကိုယ့္ႏုိင္ငံကိုျပန္လႊတ္သည္။ ေဆးေအာင္မွအလုပ္ဆက္လုပ္ခြင့္ရ
သည္။ စကာၤပူႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနျဖစ္သည္။
         ကၽြန္ေတာ္တစ္ခါက ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္နယ္လွည့္ေဆးကုသေရးလုပ္
တာကို လုိက္သြားဖူးသည္။ အသက္သံုးဆယ္ေလာက္လူတစ္ေယာက္ ေဆးလာ
ျပသည္။ သူ႕ႏုတ္ခမ္းကေဆးလိပ္ေသာက္တာမ်ားလို႕ျပာေနသည္။ အသက္က
မနည္းရႈသြင္းေနရပံုလည္းရသည္။ သူ႕အလွည့္မေရာက္ေသးေတာ့သစ္ပင္ရိပ္
မွာထုိင္ေစာင့္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္အမွတ္တမဲ့ၾကည့္ေနမိသည္။ ဆရာကေနာက္
တစ္ေယာက္လာပါလို႕ေခၚလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီလူအလွည့္ေရာက္လို႕သူထ
လာသည္။ ဆရာက ဘာျဖစ္တာလဲလို႕ေမးေတာ့ အၿမဲတမ္းေခါင္းကိုက္ကိုက္ေန
တာကိုေျပာျပသည္။ ဆရာလည္းေသြးေပါင္ခ်ိန္တိုင္းသည္။ နားၾကပ္ျဖင့္ရင္ဘတ္
တစ္ေလ်ာက္နားေထာင္သည္။ ဆရာက ခင္ဗ်ားခုလိုျဖစ္ေနတာၾကာၿပီလားလို႕
ေမးတယ္။ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသူကေျပာျပသည္။ ဆရာကေလာေလာ
ဆယ္ဆယ္သက္သာေအာင္အကိုက္အခဲေပ်ာက္ေဆးေပးခဲ့မယ္။ ခဏပဲသက္
သာမွာေနာ္။ ခင္ဗ်ားေရာဂါက ကၽြန္ေတာ္္ကုလို႕မေပ်ာက္ႏုိင္ဘူး။ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕
ကိုသြားၿပီး အထူးကုဆရာ၀န္နဲ႕ျပသင့္တယ္လို႕ေျပာသည္။ ခုခင္ဗ်ား ေခါင္းကိုက္
ရင္ဘာေဆးေတြေသာက္လဲလို႕ေမးေတာ့ ေဆးဆုိင္ကညႊန္းတဲ့ေအာက္ဆီပက္
ေသာက္တယ္။တစ္ေန႕ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ေသာက္သလဲလို႕ေမးေတာ့ ေခါင္း
ကုိက္တုိင္းေသာက္တာပဲ၊ အႀကိမ္ရယ္ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေန႕ေတြ
ဆုိ ေလးႀကိမ္ေလာက္ေသာက္ျဖစ္တယ္လို႕ေျပာသည္။ ေသာက္တာကလည္းငါး
ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားအစာအိမ္လည္း မေကာင္းေလာက္ေတာ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္လည္းတတ္ႏိုင္သေလာက္ေငြလွဴခဲ့မယ္။ က်န္တာကိုေတာ့ခင္ဗ်ားရွာ
သြားဗ်ာလို႕ဆရာကေျပာသည္။ အထူးကုသမားေတာ္ႀကီးနဲ႕သြားျပပါလို႕လည္း
ေျပာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းေနာက္ထပ္မေရာက္ျဖစ္တာနဲ႕ သူ႕အေၾကာင္းကို
မၾကားေတာ့ပါ။
      ကိုေအးတို႕မိသားစုလည္း ေစ်းထဲကေဆးဆုိင္ႀကီးနဲ႕အလုပ္ျဖစ္ေနသည္။
ခုေတာ့ကိုေအး ဆံုးၿပီလို႕သိရသည္။ ဘာေရာဂါနဲ႕ဆံုးတာလဲ။ ကြက္သစ္ထဲသြား
စပ္စုလိုက္ေတာ့ မူးတယ္မူးတယ္ဆိုလို႕ သူ႕ဇနီးကေစ်းက၀ယ္လာတဲ့ေဆးတြဲ
ေလးက်န္တာကိုတိုက္လိုက္တယ္ေျပာသည္။ သိပ္မၾကာလုိက္ပါ။ ကိုေအးတစ္
ေယာက္သတိလစ္သြားသည္။ ဒါနဲ႕ဆရာမေလးကိုေျပးေခၚလိုက္သည္။ဆရာမ
ေလးအိမ္ေရာက္ၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္ေတာ့ေသြးေပါင္ထုိးက်သြားတာလို႕ေျပာ
သည္။ ေဆးရံုပို႕ခုိင္းသည္။ ေဆးရံုပို႕ဖို႕ျပင္ေနတုန္း ကိုေအးအသက္ထြက္သြား
သည္။ ေလာကႀကီးကေန ကိုေအးတစ္ေယာက္ဘုမသိဘမသိထြက္ခြာသြားေလ
ၿပီ။ ေသြးေပါင္က်လို႕ေခါင္းမူးတာကိုေသြးေပါင္က်ေဆးထပ္တုိက္လိုက္ေတာ့
ကိုေအးအသက္ပါေပးလိုက္ရသည္။
       ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံမွာ က်န္းမာေရးအတြက္အသိပညာေတြေပးဖို႕၊ ဆင္းရဲ
ႏြမ္းပါးသူေတြကိုကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ေတြအမ်ားႀကီးလုိအပ္ေနပါေသးသည္။ ႏိုင္
ငံေတာ္ကလည္းက်န္းမာေရးက႑အသံုးျပဳရန္ အသံုးစရိတ္မ်ားလည္းတုိးျမွင့္ခ်
ထားေပးသည္ဟုသိရသည္။အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကလည္း ကူညီ
ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည္။ တပ္မေတာ္ကလည္းနယ္လွည့္ေဆးကုသေရးေတြလုပ္
ေနတာကို TV သတင္းမ်ား၊ သတင္းစာမ်ား ႏွင့္ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ျမင္ရေတြ႕ရလို႕
ဂုဏ္ယူမိပါသည္။ မႏုသတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာ ရခဲလွသည့္လူ႕အသက္ေပါင္းမ်ား
စြာအားကယ္တင္ႏုိင္မည့္အေရးေမွ်ာ္ေတြးရင္း-------------------